Morgenavond staat de tweede zoom-sessie van de cursus Art Based Learning gepland. Gaandeweg krijg ik steeds meer ideeën voor mijn ‘helende onderwaterbloemen’-project. Maar eerlijk gezegd, heb ik er de afgelopen tijd te weinig tijd voor gemaakt. Behoorlijk druk nu met werk en over 1.5 week vertrekken we voor bijna een maand naar Canada, waarvoor ook wel wat moest worden voorbereid.
Projectstappen healing flowers
In deze blog neem ik je mee in de stappen die ik in de afgelopen twee maanden, na de eerste zoom-sessie van de cursus Art Based Learning, heb gezet voor mijn fotoproject. Dit om je een beetje een idee te geven van het proces dat ik tijdens een project volg. Na de eerste zoom-sessie ben ik behoorlijk voortvarend aan de slag gegaan met het fotograferen van bloemen. In de keuken hadden we nog een vergane hortensia in een vaas staan, waar ik een paar takjes van heb afgeknipt en in het aquarium heb gelegd. Het was even onderzoeken welke loodjes ik het beste kon gebruiken. De eerste loodjes waren bijvoorbeeld te licht om de hortensia naar de bodem van de aquariumbak te laten zinken.
Hortensia bladeren
Ik ben dus met de hortensia blaadjes gestart om de simpele reden dat ik die bij de hand had en ik wilde gaan experimenteren/bekijken tegen welke dingen ik tijdens het fotograferen aan zou lopen. Voor mij is het dan uiteindelijk een kwestie van doen en zien wat er gebeurt. Ook al ben ik er niet helemaal zeker van of dit beeld troostend werkt. En dat is juist wat ik graag met deze serie wil bereiken. Wat me in deze foto vooral aanspreekt is het kwetsbare/fragiele/tere van de vergane hortensiablaadjes en de waterdruppels die als het ware een connectie met elkaar zoeken. Ten minste, dat is wat ik erin zie.
Wanneer biedt een foto troost?
De vraag die ik me na een gemaakte foto steeds stel is of de foto troostrijk is. Bij de hortensia blaadjes weet ik dat dus niet helemaal zeker, vooral omdat je ook een bepaalde vergankelijkheid in deze foto ziet. Biedt het wel troost om de eindfasen het leven te fotograferen? Ik heb het bij anderen gevraagd en die vonden de foto wel troostrijk. Wanneer biedt voor mij een foto troost?
Ik denk dan aan de volgende elementen. De foto is/biedt:
- Licht, met kleine licht(puntjes);
- Kleurrijk;
- Positief;
- (Veer)Kracht & Warmte;
- Kalmerend / Kalmte / Rust / Ontspannend;
- Poetisch;
- Raakt, ontroert en intrigeert;
- Betekenisvol en heeft zeggingskracht.
Parelachtige tranen
Verder heb ik in de afgelopen periode op internet gezocht of ik interessante theorieën tegenkom die me op ideeën brengen. Inspiratie kwam ook uit een 'vreemde' hoek, zoals in de boeken van Harry Potter waarin zinnen en woorden staan die ik mooi vind. Wat te denken van tranen als parels, zilveren tranen, parelachtige tranen, parelwitte tranen? Deze boeken zijn ook zo beeldend geschreven, iets wat mijn creativiteit en fantasie op gang brengt. De druppels in mijn foto's doen me in ieder geval aan tranen denken en ik vind het mooi om deze parelachtige tranen in mijn serie terug te laten komen.
Rommelige bloemen
Waar ik tegenaan liep is dat ik de bloemen soms te rommelig vind, de blaadjes van de bloemen teveel aan elkaar gaan plakken, waardoor de bloemen niet mooi tot z’n recht komen. Het is en blijft denk ik een kwestie van doen en proberen. Ik heb wel wat ideeën die ik na de zomervakantie wil gaan uitproberen. De foto’s die ik tot nu toe nu heb gemaakt zijn losse beelden, ze vormen nog geen mooi geheel, geen fotoserie. Ik denk dat dit zomaar eens een project kan worden waar ik zeker een jaar mee bezig ben. Ik merk verder wederom dat ik mezelf steeds minder als (natuur)fotograaf zie, maar als een kunstenares die gebruik maakt van een camera. Ik ben bijvoorbeeld dit jaar pas een keer in het veld wezen fotograferen...
Bloemen die kracht geven
De afgelopen tijd heb ik dus best wel wat voorwerk en uitzoekwerk gedaan, zodat ik na de vakantie mijn tijd echt aan het fotograferen kan besteden. Ik ga dan in ieder geval de zogenoemde helende en krachtige bloemen fotograferen. Bloemen die zelf letterlijk licht gaan geven, lichtpuntjes zijn. Het idee dat ik er nu bij heb is om hierbij de kleuren van de regenboog te volgen. Zoals bijvoorbeeld:
- Rode Klaprozen
- Oranje Goudsbloem
- Gele zonnebloem
- Groene klimop
- Blauwe Vergeet-me-nietjes (dat wordt waarschijnlijk pas volgend jaar)
- Roze lotus
- Paarse blauwe viooltjes, blauwe druifjes
- Witte, Lelies, Magnolia’s, Paardenbloempluisjes, Gipskruid
Andere bloemen die ik ook mooi vind zijn:
- Chrysant
- Hortensia
- Winterkrokus
- Pioenrozen
- Bloesem
Specialiseren in healing en hospital art
Verder heeft Healing Arts me wel echt te pakken en wil ik daarvoor uiteindelijk een soort platform gaan opbouwen. En hierin echt de expertise gaan opdoen. Heb dit zelfs gisteren tijdens een gesprek/interview met Iris Depasse uitgesproken (hierover later meer). Ik heb verschillende ideeën voor dit platform, het is vooral een kwestie van (priori)tijd maken. Dat vind ik soms met een job van 28 uur per week best een uitdaging. Vanmiddag exposeer ik met een aantal van mijn fotowerken op Cultureel Lint in Weert en ik heb daar op het info bordje gezet dat ik gespecialiseerd ben in healing arts, ziekenhuiskunst, troostkunst en spirituele kunst. Ook al heb ik hierover best veel informatie gelezen, voel ik me toch nog geen expert... Start before you are ready zeggen sommige business coaches ;-).
Concept helende en troostende onderwaterbloemen
Ik heb voor de zoom-sessie van morgen een presentatie voorbereid, waarin ik de kleuren van de regenboog wel al geprobeerd heb om te volgen. Alleen ben ik niet met alle beelden even tevreden en denk ik dat de foto van de hortensia, die ik wel mooi vind, niet in mijn concept past. Ben wel benieuwd hoe mijn cursusgenoten hier tegenaan kijken. Het blijft altijd tweaken en tunen. Kan uiteindelijk ook best zo zijn dat ik mijn concept ga aanpassen. En dat ik dus niet de kleuren van de regenboog ga volgen, maar me echt richt op de (bevroren) zilverachtige parels van tranen. We’ll see en ik laat me verrassen door wat er gaat ontstaan.
Reactie plaatsen
Reacties